"300" czyli komiks, film, czy może jeszcze coś innego?

. . . Przyznaję się - aż do piątku nie widziałam "300".
Teraz, kiedy znacie już mój wstydliwy sekret, zapraszam was na moje odczucia po tym filmie.

Leonidas (Gerard Butler) - odważny król Sparty - rzuca wyzwanie perskiemu władcy, Xerxesowi. Na przekór radom wyroczni i zdaniu swoich rodaków, zbiera trzystu osobową armię, z którą wyrusza, by bronić honoru i wolności Sparty.
Przede wszystkim muszę podkreślić jedno - do "300" trzeba podchodzić w sposób specyficzny. Nie można go traktować jako poważnego filmu historycznego, bo wtedy nigdy się nie spodoba i po prostu człowiek zakończy seans z poczuciem zmarnowanego czasu. Fabuła nie jest tu specjalnie rozbudowana - od razu wiadomo, jak to się skończy, wszyscy mniej więcej znamy historię bitwy pod Termopilami - ale obraz nadrabia właśnie ciekawym podejściem. Sceny są przerysowane do granic możliwości, komiksowy styl nie wkrada się - on wali drzwiami i oknami, przy pomocy odpowiednich filtrów, gry świateł i patetycznych przemów, a wszystko to by ukazać wydarzenia w zupełnie inny, niż dotychczas widzieliśmy, sposób. I powiem wam, że mnie się to założenie bardzo spodobało - kiedy już nieco oswoiłam się z tą "komiksowością", mogłam naprawdę wczuć się w wydarzenia na ekranie, w problemy bohaterów i całkiem nieźle zrealizowane sceny walki - choć niektóry dalej są naiwne, ale wybaczam im to, głównie ze względu na wspomniane przerysowanie.
A tego jest tu naprawdę sporo. Każdy z nas kojarzy słynne słowa "This is Sparta!" i nadciągający po nich kopniak, wpychający do tunelu do jądra ziemi. Albo Xerxesa obwieszonego niczym choinka na Boże Narodzenie. Takich scen jest tu mnóstwo i wydaje mi się, że widz ma dwie opcje - albo znienawidzić ten styl i wyłączyć film, marudząc na paskudztwo, które zeżarło mu czas... Albo zaakceptować go, a nawet dostrzec w nim kilka naprawdę ładnych scen. Mnie szczególnie spodobało się miotanie wyroczni (nie, nie pytajcie dlaczego, to zupełnie subiektywne odczucie) - było dla mnie tak hipnotyzujące, że wrażenie trzyma mnie do teraz. Takich malutkich perełek jest dużo więcej i jeśli tylko się chce, można je zobaczyć.
"300" to nie tylko nieco inny film historyczny - to także całkiem niezły dramat. Muszę przyznać, że pod koniec moje serduszko zostało złamane, czego się kompletnie nie spodziewałam. Scena, w której królowa staje przed radą, kolejne śmierci, pożegnanie Leonidasa z żoną - to wszystko jest naprawdę smutne i filtry na kamerze tego nie zmieniają.
Aktorstwo? Cóż, żadna rola nie rzuca mi się tu jakoś w oczy (poza Fassbenderem, ale tylko dlatego, że nie miałam pojęcia, że on tu gra!), wszyscy stoją na podobnym, porządnym poziomie. Butler stał się już odrobinę "kultowy" w tej roli, ale moim zdaniem Lena Headey w niczym mu nie ustępuje.
Naprawdę - jestem zaskoczona, że tak bardzo mi się spodobało. Jeśli ktoś jeszcze nie widział (czy to tylko ja?), to naprawdę polecam. Jeśli ktoś widział... Hej, może to czas na powtórkę?